Wie

De drijvende kracht achter het Horse Dialogue Centre is Marlies Brunings. Paardengedrag-specialist - PaardenCoach - PaardenTolk.

Nadat ik 20 jaar op veel verschillende paarden had gereden en jarenlang tijdens vakanties op de manege had gewerkt kocht ik mijn eerste paard: Pardoes. Ik kwam er al snel achter dat goed kunnen paardrijden en verdienstelijk met manegepaarden om kunnen gaan absoluut niet hetzelfde is als een eigen paard hebben.

Paard stond op een pensionstal. Het voordeel: er waren mensen met meer ervaring dan ik, dus ik kon altijd wel iemand om goede raad vragen. Het nadeel: iedereen had overal wel een oplossing voor, gevraagd en ongevraagd, en zeker niet altijd met evenveel succes. Ik haalde mijn kennis uit veelal Engelse boeken, bij gebrek aan goede Nederlandse boeken.

Als coach werk ik met mijn paarden als co-trainer, en ook daardoor leer ik veel van mijn paarden en wat ze mij (en anderen) duidelijk willen maken, wat ik van ze kan leren.

Door het coachen met paarden is het Horse Dialogue Centre ontstaan. Eén voorval is dé aanleiding geweest.
Tijdens een van de bijschool-dagen zag ik een paar volwassen mensen met man en macht een pony richting de poetsplaats proberen te krijgen, waar iemand klaarstond met een tuinslang waaruit water liep. De pony was geenszins van plan die poetsplaats op te gaan. Alles aan het dier straalde uit: paniek. De betreffende mensen zagen dit blijkbaar niet, of kozen ervoor het te negeren, want ze bleven hun aanpak hardhandig herhalen, zonder resultaat.

Ik begreep niet waarom ze door bleven gaan met waar ze mee bezig waren. Na 3 minuten vechten lijkt mij dat er een kwartje moet vallen 'dit werkt niet, laten we wat anders proberen'. Maar als ik hier iets van wil mogen of kunnen zeggen, dan moet ik beter beslagen ten ijs komen dan 'zie je niet dat het niet werkt'. En daarom heb ik de opleiding tot gedragstherapeut voor paarden gedaan. Zodat ik met een betere basis dan alleen maar mijn instinct en ervaring paarden kon helpen een probleem met hun mens op te lossen.

Toen ik aan de opleiding begon had ik 33 jaar paarden-ervaring, Paard en ik waren al bijna 15 jaar samen en inmiddels woonde hij samen met Pony bij mij thuis. Ook dat was overigens weer een compleet nieuwe ervaring… Een eigen paard in een pensionstal is weer heel wat anders dan twee eigen paarden thuis.

Door de opleiding realiseerde ik me hoeveel wij niet weten van het gedrag en de achtergrond van het gedrag van ons paard. Ik heb veel geleerd wat ik liever eerder had geweten. En daarom heb ik de BEHAVE-methode ontwikkeld. Een stappenplan, waarbij alle belangrijke zaken met betrekking tot paardengedrag de reveu passeren. De BEHAVE-methode staat los van en het is een aanvulling op de bestaande trainingsmethoden. Het maakt niet uit of je je paard traint volgens Monty Roberts, Pat Parelli of om het even welke trainingsmethode die jou aanspreekt. Sterker nog, als je de stappen van de BEHAVE-methode volgt, begrijp je ook beter waarom jouw training wel of niet succesvol is.  

 Waarom heten ze Paard en Pony?

Paard is geboren als Pardoes, omdat hij er zomaar ineens was. Het was uiteraard bekend dat zijn moeder drachtig was, maar zijn geboorte was totaal onverwacht. Toen Pardoes net drie was kwam hij bij mij. Ik noemde hem binnen de kortste keren Paard Oes, want dat riep zo lekker: “Paaaaaard Oes!”. En dat werd al heel snel Paard. Met een hoofdletter. Op de laatste stal noemde iedereen hem Paard. Bijna niemand wist zijn officiële naam. Paard is ook echt een PAARD, een KWPN-er van 182 cm. 

Alweer elf jaar geleden kwam Paard naar huis. Met gezelschap. De nieuwe aanwinst was een Haflinger met de naam Falco. Maar binnen twee weken noemde ik hem al Pony. En dat is niet meer veranderd.
Dus … Paard en Pony.